ترجمه کلمه به کلمه :
- صَلاحُ : نیکویی ، درستی ، شایستگی ، به صلاح بودن (در اینجا به معنای قوام و پایه)
- العِبادَهِ : عبادت ، بندگی
- التَّوَکُّلُ : توکل ، اعتماد ، واگذاری کار به خدا
توکل به معنای سستی و دست کشیدن از تلاش نیست ، بلکه یعنی :
- تلاش و برنامه‌ریزی : ابتدا تمام توان و تدبیر خود را به کار بگیریم و برنامه‌ریزی کنیم .
- واگذاری نتایج به خدا : پس از تلاش ، نتیجه را به خداوند متعال واگذار کنیم . ایمان داشته باشیم که خداوند بهترین‌ها را برای ما رقم می‌زند ، حتی اگر نتیجه ظاهری مطابق میل ما نباشد . این یعنی اعتماد کامل به حکمت و قدرت الهی .
- آرامش خاطر : وقتی انسان توکل می‌کند ، از اضطراب و نگرانی‌های بی‌مورد رها می‌شود ، زیرا می‌داند که زمامِ امور در دست قدرتی برتر است که خیر و صلاح او را می‌خواهد .
چرا توکل ، صلاح عبادت است ؟
- خلوص نیت : توکل باعث می‌شود عبادت از هرگونه شائبه ریا و خودنمایی پاک شود ، زیرا فرد فقط به خدا تکیه می‌کند و نه به مخلوق .
- امیدواری : توکل مانع از یأس و ناامیدی می‌شود . حتی اگر در انجام عبادتی احساس ضعف کردیم ، توکل به این که خداوند پشتیبان ماست ، امید را زنده نگه می‌دارد .
- پذیرش قضا و قدر : وقتی نتیجه کاری آنطور که می‌خواهیم پیش نمی‌رود ، توکل کمک می‌کند که قضا و قدر الهی را بپذیریم و آرامش خود را حفظ کنیم . این پذیرش خودش نوعی بندگی و تسلیم در برابر اراده الهی است .
- احساس نیاز به خدا : توکل ، انسان را به فقر ذاتی خود در برابر غنای مطلق الهی واقف می‌کند و حس نیاز به خدا را در او تقویت می‌کند . این احساس نیاز ، جوهره اصلی عبادت است .
